Emma & Mona

Meisjes hebben geluk. Die kunnen ook jongensstoffen dragen. Mona bewijst dit met deze stickly rockers van Zonen 09. Sharon ontwerpt niet alleen patronen, maar ook meteen stoffen voor jongens. Creatief talent van eigen bodem. Ik kocht al een hele poos geleden deze en maakte er een zomers rokje uit.


Er zitten zakken in de zijnaden.  Zakken zijn altijd een goed idee.



We combineren hier met een t-shirt van Fred & Ginger en een vest van Aymara. Helemaal op en top Vlaams.  <3 p="">

Hahahahaha Waar zit je met jouw gedachten? Helaas pindakaas, geen 'dirty little secrets'.
Ik vertel jou over mijn moederdagcadeau en twee nieuwe rokjes. Brabantia vond mijn zwakke plek en gaf me een droogmolen cadeau.
Al jaren eet ik vegetarisch, wandel ik naar mijn werk, sorteer ik, probeer ik mijn ecologische voetafdruk te beperken. Ik wist van mezelf dat mijn droogtrommel geen goede punten opleverde in mijn inspanningen, maar ik kreeg hier geen klassieke wasdraad verkocht. (niet mooi genoeg) Het rekje binnen staat altijd in de weg en het durft al eens uit elkaar te vallen.
Enter cadeau. En meteen ook een challenge. 30 dagen was drogen aan de draad zonder één keer de droogtrommel te laten draaien.
GOED WEER, lieve lezers. Dat is het enige dat nog ontbreekt om aan de challenge te beginnen. Ik kijk eerlijk gezegd al erg uit naar de zomermaanden, met vers gewassen kleertjes en lakens, wapperend in de wind (of bries) en vrolijk spelende kindertjes in de tuin.

Vandaag scheen de z…

Het kwam zo:
Ik kocht paardjesstof voor Mona. Uiteraard. Ik kocht genoeg voor een trui of een jurk voor haar. En toen had ik daar dat patroon liggen van de Aster uit de La Maison Victor. En ik maak zo graag patronen nog eens en nog eens. Dus… toen ik me aan het afvragen was wat ik zou aandoen op de sportdag op school,  had ik plots deze stof in mijn handen.
Sorry lieve Mona, er is ondertussen een nieuwe lap voor jou onderweg. (een rol zelfs, voor tijdens de workshops)



Ik werkte de trui af met mint en ik draag 'm heel graag. Die stof is zo buitengewoon heerlijk van kwaliteit.


Toen ik klaar was met mijn trui, bleven er een paar onbeduidend kleine lapjes over.  Te groot voor de vuilbak en te klein voor kleertjes. Ideaal voor slabben.

Ik kreeg van een vriendin een doos met wat lapjes stof en fournituren. Een tante was gestorven en met die dingen konden ze niets meer doen. (Ik moet nog lang leven, want nog heel veel moois te verwerken)

De soepele stof, zeker geen katoen, is gemaakt om te veranderen in een lange rok. Ik maakte er dus eentje voor mezelf, met een bling bling elastiek in de taille. En had nog een reep over.  Voor ik ze kon opbergen, weergalmde hier in tweevoud: "Ik wil ook!"
Na een kleine strijd, wie maakt de foto's, wie draagt de rok,  aanschouwt u hier de winnaars van de respectievelijke battles.







Ik gebruikte voor beide rokken de volledige stofbreedte.  Ze zijn gevoerd met elastische tricot. De brede bling bling elastiek vond ik in alle kleurtjes bij Stoffen Van Leuven.

In mijn vorig bericht was ik even heel openhartig.  Jullie lieve reacties deden me deugd.
Naaien voor mezelf lukt alweer,  de camera uit handen geven iets minder :-)
Mona nam het van me over, gaf me opdrachten en ik deed mijn best.

Ik maakte voor mezelf de Aster top tot de laatste LMV en de Kirsty uit de wintereditie van LMV. Rok en top, snel klaar, super om te maken en te dragen.
De stof is een coupon die ik vond bij Stoffen Van Leuven.



Ik ben fan van de halsafwerking van Aster.


Ik heb voor mij de top tien cm langer gemaakt. Aan de mouwen knipte ik ook een paar cm extra. Ik val nogal lang uit, vandaar.



Ik naaide ook een Chloé jas. In een teststof, volledig gevoerd. De stof kocht ik in Anzegem, toen dat kleine winkeltje daar uitverkoop deed en half blogland gek werd. Ik kocht net genoeg voor en kindermanteltje, maar kreeg er wonderbaarlijk een jas in grote mensenmaat uit.

Ik naaide er nog geen knopen aan en plan dat ook niet te doen.  Het is echt een model om te laten openhangen.

In …

Jullie kennen het liedje vast wel. Een van mijn dochters zong het deze week en ik dacht aan het verhaal dat ik jullie nog wil vertellen.
Mijn gewicht, mijn lijf, het gevecht… Het ging jaren prima. De weegschaal toonde een vertrouwd getal. Steeds hetzelfde. Ook na het mama-worden kwam dat snel weer goed. Maar de voorbije twee jaar werd eten een gevecht. Wat ik ook at, hoe weinig het ook was, de weegschaal kon ik wel vervloeken. Naar eten kijken leek al voldoende om de wijzers op hol te zien slaan. (Ik heb een digitale weegschaal, maar u begrijpt mijn punt.) De opmerkingen van mensen in mijn omgeving sneden recht in mijn hart.
Ik ging extra sporten, at heel gezond en heel weinig, probeerde zelf wat diëten uit. Tevergeefs.
Ik dacht dat al mijn kleren gekrompen waren, paste niet meer in de rokjes die ik zelf had gemaakt. Ik werd er gewoon ontzettend verdrietig en onzeker door. Ik herkende mezelf niet meer. Het beeld in de spiegel kwam niet overeen met mijn innerlijk. De diëtiste in de sp…

Wat denk je ervan? Je komt bij mij thuis op bezoek.  Ik voorzie voor jou een plaats aan mijn tafel. Samen met vier anderen.  We naaien samen en ik sta jou bij met raad en een helpende hand. Ik torn voor jou los indien nodig, ik speld… ik luister en vertel. Dat alles met wat koffie, thee, taart of ander lekkers. Ontspannen, maar met zekerheid naar huis gaan met een afgewerkt stuk.
Vanaf nu kan je op de nieuwe pagina  ons aanbod vinden. We beginnen met de Pippa.



Benieuwd wie ik zal mogen verwelkomen!
xxx Griet

Tijdens een lezing over talenten, vertelde de spreker dat het spel van kinderen al wat verklapt over hun talenten en de richting die ze in hun leven zullen kiezen. Als ik hier thuis kijk naar Emma, dan zie ik al veel. Ze houdt nog steeds erg veel van haar poppenhuis, bouwt de mooiste bouwwerken met Lego en tekent interieurs met oog voor detail.
Een poos geleden tekende ze decors, knipte popjes uit en dialogen.  Ze speelde een 2D scène en fotografeerde alles zelf. Ik ben de gelukzak die haar werk mag bloggen.

















 Lieve Emma, je kan nog zoveel worden, maar je bent al zoveel. hartjes, mama